پرسیدن سؤالات قدرتمند، صلاحیت کلیدی است اما همه کوچینگ نیست. پایه و اساس کوچینگ "حضور" است.
کوچ باید حضوری کامل و آگاهانه، همراه مراجع و تجربه او داشته باشد که شامل تایید احساساتی است که مراجع در لحظه تجربه می کند و تشخیص تغییرات انرژی که در حال رخ دادن است. مراجع می‌تواند در یک لحظه هیجان زده یا بی میل شود.
حضور یعنی اینجا و اکنون بودن و به معنای تمرکز کامل کوچ بر روی مراجع و خاموش بودن ذهن کوچ به هنگام گوش دادن به سخنان او می باشد به طوری که در ذهن کوچ، گفتگوی ذهنی و قضاوت وجود نداشته باشد. کوچ حضور کامل خود را در جلسه با زبان بدن خود به مراجع نشان می دهد.
خوب گوش دادن و پرسش عمیق از نشانه های حضور و تمرکز کوچ بر روی سخنان و زبان بدن مراجع است. در هنگام توجه، تمرکز و حضور کامل کوچ در جلسه، مراجع احساس امنیت کرده و با خیال راحت درباره مسائل شخصی خود صحبت می کند.
توجه به پیام های غیرکلامی، زبان بدن مراجع، آهنگ کلام او، لرزش صدا، فشردن دست ها، عرق کردن، جمع شدن اشک در چشم، تکان دادن پاها و غیره همه علائم مهمی را نشان می دهد که کوچ باید به آنها توجه کرده و بر اساس آنها برای ادامه دادن یا قطع جلسه تصمیم بگیرد. زبان بدن مراجع، ترس ها و تردیدها، صداقت یا عدم صداقت مراجع را در کلام او تایید می کند و کوچ با توجه به آنها می تواند بهتر به حل مسئله کمک کند.
حضور یک مهارت است که با تمرین کردن می توانید آن را به دست بیاورید. یوگا، مدیتیشن، ذکر گفتن، تمرینات تمرکزی، ذهن شما را تقویت کرده و حضورتان در جلسات را افزایش می دهد.
• کوچ نسبت به مراجع، متمرکز، مشاهده گر، همدل و مسئول می‌ماند.
• در طی فرایند کوچینگ، کنجکاوی خود را نشان می‌دهد.
• احساسات شخصی‌اش را مدیریت میکند تا حواسش نزد مراجع باشد.
• در کار کردن با احساسات قوی مراجع در طی فرایند کوچینگ، توانمندی خود را نشان می‌دهد.
• در فضایی مملو از نادانسته ها به راحتی کار میکند.
• فضایی برای سکوت، مکث یا تأمل، می‌سازد یا فراهم میکند.
